معامله گری سرمایه‌گذاری و روانشناسی

یکی از موارد مهم در سرمایه‌گذاری و روانشناسی معامله گری این است که آیا سرمایه‌گذاران و تجار موفق می‌توانند در مواجهه با ریسک و عدم قطعیت، یک شرایط پایدار را حفظ کنند و احساسات را در تصمیمات معاملاتی کاهش داده و یا حذف کنند. دیدگاه بسیار متفاوتی که از طریق تحقیقات روانشناسی بیان شده، این است که احساسات برای تصمیم‌گیری ضروری است و حفظ “احساس” در موقعیت‌هایی که با آن روبرو هستیم، از جمله موقعیت‌هایی که در بازارهای مالی بوجود می‌آیند، نقش اساسی دارد. مشکلات هنگامی که ما ترس یا حرص و آز را تجربه می‌کنیم رخ نمی‌دهند، بلکه زمانی رخ می‌دهند که ما با این احساسات شناسایی می‌شویم و بدین ترتیب، اجازه می‌دهیم که آن‌ها ما را کنترل کنند.

توانایی مشاهده تجربه عاطفی ما – و حتی یادگیری از آن – در قلب آنچه روانشناسان تاب‌آوری می‌نامند، نهفته است.

انجمن روانشناسی آمریکا، در مرکز راهنمایی خود، تاب‌آوری را ظرفیت “بازگشت دوباره” از مصیبت‌ها تعریف می‌کند، و خاطرنشان می‌‌سازد که “احتمالا راه رسیدن به تاب‌آوری مستلزم پریشانی قابل توجهی است”.

این سایت توضیح می‌دهد که یک عنصر مهم در تاب‌آوری، پذیرش این امر است که تغییر بخش اجتناب ناپذیری از زندگی است و بحران‌ها می‌توانند به فرصتی برای کشف خود تبدیل شوند. این به شکل طعنه‌آمیزی دقیقا با پذیرش و تجربه آشفتگی همراه است، و ما برای استفاده از آن به عنوان یک کاتالیزور رشد، در بهترین موقعیت قرار داریم.

تاجر کهنه‌کار، تام کانفیلد، در توییت خود، چنین توضیح می‌دهد: “شما زمین می‌خورید، برخیزید. شما دوباره زمین می‌‌خورید، دوباره بلند می‌شوید. موفقیت یک عملکرد تاب‌آوری (مقاومت) در برابر شکست است”. مصاحبه پادکست وی، فراتر از داد و ستد، تأکید می‌کند که لحظه‌های “جکیل و هاید(Jekyll and Hyde)” هنجاری برای توسعه تجار هستند، نه مشکلی که می‌توان آن را دور زد. دلیل اصلی و عمده آن این است که، حتی در بهترین حالت، بسیاری از معامله‌گران و تاجران موفق نیز از نصف معاملات خود درآمد کسب می‌کنند و در نصف دیگر آن پول از دست می‌دهند. این امر تضمین می‌کند که تاجری که بصورت مکرر معامله می‌کند، اغلب رشته‌های ضرر و و زیان را – صرفا بخاطر تغییرات تصادفی- در معاملات خود تجربه خواهد کرد. اگر هر یک از چنین رشته‌هایی منجر به تضعیف شرایط روانی شود، معامله‌گر هرگز به اندازه کافی دوام نخواهد آورد که بتواند منحنی یادگیری را با موفقیت طی کند.

یک استراتژی قدرتمند برای ارتقاء تاب‌آوری ما این است که هر روزه خود را به سمت مقابله با سختی‌ها سوق دهیم. فرض کنید که ما سعی داریم یک الگوی عادتی را تغییر دهیم که در خوشبختی و موفقیت ما دخالت داشته است. شاید این یک الگوی عادتی است که به روابط ما صدمه زده باشد. شاید یک الگوی عادتی است که به معاملات واکنشی (انفعالی) منجر شده باشد. بعید به نظر می‌رسد که صرف نوشتن در مورد این الگو در ژورنال و نذر و عهد برای پیشرفت تغییر پایدار را به ارمغان آورد. آنچه می‌توانیم بجای آن انجام دهیم، پذیرش چارچوبی است که در آن این الگو تبدیل به دشمن قسم خورده ما شود. یکی از تمریناتی که من توصیه کرده‌ام، این است که بوضوح کسی که کاملا از وی متنفر هستید، را تجسم نمایید و تصور کنید که این چهره الگوی مشکل شماست. هر وقت متوجه شدید که این مشکل سر بلند کرده است، آن شخص منفور را تجسم ‌کنید و از خود ‌پرسید که آیا شما می‌خواهید اجازه دهید که آن شخص سرانجام کار شما را خراب کند. ما با تبدیل الگوهای مشکل خود به دشمنان، ناملایمتی ایجاد می‌کنیم. ما صحنه‌ای برای نبرد تعیین می‌کنیم که می‌توانیم با امتناع از افتادن در راه‌ و روش‌های قدیمی خود، برنده شویم. با تکرار روز به روز، و هفته به هفته، چنین نبردهایی باعث تقویت مقاومت و تاب‌آوری ما شده و ما را برای چالش‌های بزرگ‌تر زندگی آماده می‌کند.

در کتاب تجدید رادیکال، من زندگی را مشابه یک مدرسه دانسته‌ام که ما در آن بطور مداوم در حال یادگیری هستیم. مشکلات و موانع عناصر اصلی برنامه درسی ما هستند و امکان رشد را برای ما فراهم می‌کنند. وقتی خود را با چنین چارچوبی تطبیق می‌دهیم، در واقع می‌توانیم منتظر چالش‌های خود باشیم و حتی از آن‌ها سپاسگزار باشیم، زیرا آن‌ها وسیله‌ای برای پیشرفت ما هستند. استقبال از مشکلات به عنوان فرصت و پذیرش ضرر و زیان در بازارها به عنوان پرداخت شهریه برای آموزش ما، به ما این امکان را می‌دهد که از سختی‌ها انرژی بگیریم. از این منظر، حذف احساسات از معاملات نه تنها غیر واقعی است، بلکه نامطلوب نیز هست. این پاسخ‌های عاطفی ما به چالش‌های زندگی است که فرصت‌هایی را برای ما فراهم می‌کند تا بهتر از آنچه باشیم که پیش از این بوده‌ایم.

منبع از سایت فربس