GBP مخفف British Pound Sterling یا پوند استرلینگ بریتانیا است؛ بریتانیا، سرزمین های برون مرزی بریتانیا شامل جزایر جورجیای جنوبی، جزایر سندویچ جنوبی، و قلمرو بریتانیایی جنوبگان و سرزمین های وابسته به پادشاهی بریتانیا، جزیره من و جزایر مانش، همگی از این ارز به عنوان ارز رسمی خود استفاده می کنند. همچنین، کشور آفریقایی زیمباوه نیز از پوند استفاده می کند.
بسیاری از ارزهای دیگر، خود را با پوند بریتانیا ثابت نگه می دارند، که این ارزها شامل: پوند جزایر فالکلند، پوند جبل الطارق، پوند سنت هلن، پوند جرسی، پوند گرنزی، پوند مانکس، اسکناس اسکاتلند و اسکناس ایرلند شمالی می باشند.
GBP و پوند انگلیس
پوند بریتانیا یکی از بیشترین حجم های معاملاتی در جهان را به خود اختصاص داده است، و تنها از دلار آمریکا، یورو و یِن ژاپن عقب تر است. پوند بریتانیا تقریبا 13 درصد از حجم معاملات روزانه در بازارهای تبدیل نرخ ارز خارجی را به خود اختصاص داده است. رایج ترین جفت ارزهایی که پوند بریتانیا را در بر میگیرند، جفت ارزهای EUR/GBP و GBP/USD هستند. معامله گران تبدیل نرخ ارز خارجی یا همان بازار فارکس از جفت ارز GBP/USD بعنوان “کابل” نام می برند.
GBP، یا پوند استرلینگ بریتانیا، قدیمی ترین ارز جهان است که همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
نماد پوند استرلینگ بریتانیا به شکل (£) است و گاهی اوقات تنها با “استرلینگ” یا با لقب “Quid” از آن یاد می شود. از آنجا که سهام به “پِنس (هر پوند 100 پنس است و به هر یک واحد از این صد پنس، پنی می گویند)” معامله می شود، سرمایه گذاران ممکن است در فهرست قیمت های سهام، Pence sterling، GBX یا GBp ببینند.
تاریخچه پوند انگلستان یا GBP
در سال 1707، زمانیکه انگلستان و اسکاتلند تصمیم به تشکیل یک کشور واحد به نام بریتانیا گرفتند، پوند به ارز رسمی بریتانیا تبدیل شد. بااینحال، اولین شکل پولی پوند در سال 760 ساخته شده بود. پوند بریتانیا قدیمی ترین ارز جهان است که همچنان بعنوان پول رایج قانونی مورد استفاده قرار می گیرد.
علاوه بر بریتانیا، بسیاری از کشورهایی که در گذشته مستعمره امپراتوری بریتانیا بودند، شامل استرالیا، نیوزلند، و کانادا، نیز از پوند بعنوان ارز رسمی خود استفاده می کردند. قبل از سال 1855 که چاپ اسکناس های پوند بریتانیا برای اولین بار صورت گرفت، بانک انگلستان تمام اسکناس ها را با دست می نوشت.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، بسیاری از کشورها قوانینی را وضع کردند تا ارزش ارزهای خود را با میزان طلایی که در اختیار دارند، برابر سازند. این روش استاندارد طلا، شکلی واحد برای تعیین ارزش ارزها نسبت به سایر ارزهای جهان ارائه داد. قبل از جنگ جهانی اول، بریتانیا از طلا برای تعیین ارزش پوند خود استفاده می کرد. زمانی که جنگ شدت گرفت، بریتانیا از قانون استاندارد طلا دست کشید و بعد از جنگ در سال 1925 آن را بازگرداند. البته یک بار دیگر نیز طی رکود بزرگ جهانی این کار را تکرار کرد.
در سال 1971، بریتانیا نرخ پوند بریتانیا را نسبت به سایر ارزها آزاد گذاشت. این تصمیم منجر به این شد که بجای تثبیت ساختگی ارز، نیروهای موجود در بازار نرخ ارز را تعیین کنند. در سال 1990، بریتانیا تصمیم گرفت تا ارزش پوند بریتانیا را با مارک آلمان برابر کند، اما خیلی زود از انجام این کار منصرف شدند. در سال 2002، زمانیکه یورو به ارز رایج بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا تبدیل شد، بریتانیا تصمیم گرفت تا از آن استفاده نکند و GBP را بعنوان ارز رسمی خود حفظ کرد. در رفراندوم ژوئن 2016، رای دهندگان بریتانیایی با اکثریت نسبی رای به خروج از اتحادیه اروپا دادند و فرایندی به نام برکسیت را آغاز کردند.
جهت مطالعه بیشتر می توانید به مقاله جامع آموزش رایگان فارکس مراجعه کنید
